Euskal Autonomia Erkidegoko ibai-arroetako ur-laginetan e-DNA analisien bidez ur gezako arrain-espezieak eta moluskuak detektatzea. EAEko uretako ekosistemen biomonitorizazioan gaur egun erabiltzen den arrain-fauna monitorizatzeko prozesua arrantza elektrikoaren bidez harrapatutako aleen ezaugarri morfologikoetan oinarritutako identifikazio taxonomikoan datza. Metodo honek langile kualifikatuen (taxonomo adituen) landa-lana eskatzen du, landa-eremuko ekipo elektrikoekin lan egiteak sortzen dituen zailtasun teknikoez gain, laginketa-protokoloen konplexutasuna, batez ere laginketa-eremuari eta datuak biltzeak dakarren lan-denborari dagokienez. Egoera horren ondorioz, laginketa-kanpainak luzatu egiten dira. Baina horretaz guztiaz gain, bada emaitzak aldatzen dituen faktore bat: arrain-fauna ibaietan zehar mugitzen da, eta aleak laginketan hauteman daitezke edo ez, ausazko osagai batekin; izan ere, alea bera da identifikatzen dena, eta ez hura igarotzen uzten duten hondakinak. Horrek guztiak espezie ez oso ugariak ez diren aleak detektatzeko aukera murrizten du. Tresna genomiko berriek lehen aipatutako arazo asko saihets ditzakete, eta bioebaluazio eta biomonitorizazio estrategia tradizionalak osa ditzakete. Analisi horiek taxonomikoki sakonagoak dira, askoz azkarragoak, banakoen bizi-zikloaren unearekiko edo ebaluatutako eremuan laginketa egiten den unean duten presentzia fisikoarekiko independenteak, eta, gainera, hirugarrenek ikuskatu ahal dituzte.
